Gods weg uit de brand

Een aantal jaren geleden hebben wij in een opwelling een bedrijf overgenomen. Dit ging om de verhuur van drie glampingtenten. Het eerste jaar draaiden we eigenlijk heel goed, al vergde het wel veel energie en tijd om alles voor elkaar te krijgen. Ook waren onze inspanningen om ons bedrijf uit te breiden tevergeefs. Er gingen geen deuren open.

Iemand vroeg ons of we God wel bij ons bedrijf betrokken. Dit was niet het geval. Vanaf toen zijn we in gebed gegaan en hebben we gevraagd om leiding. Ook vroegen we om vergeving, omdat we onze eigen weg aan het bewandelen waren en niet Gods weg.

Toen kwam de bewuste Hemelvaartsdag in 2023. Ik (Marijke) werd wakker door het gebrom van mijn mobiel. Wie belt er nu zo vroeg in de morgen? Het was de beheerder van de camping. ‘Marijke, ik moet je iets ergs vertellen. Twee van jullie tenten staan in brand en we weten nog niet of de gasten er al uit zijn. Kunnen jullie zo snel mogelijk komen?’ Ik hing op, brak en vertelde Matthijs het verhaal. Het eerste wat we erna deden was bidden en vragen of iedereen veilig mocht zijn. Gelukkig werden we binnen tien minuten weer gebeld met het bericht dat iedereen veilig was. Wat was dat een grote opluchting! We dankten God en de rest van de dag werden we geleefd, door emoties, berichtjes, zaken regelen en de grote vraag; ‘Hoe nu verder?’ ‘Is dit het einde van ons net opgerichte bedrijf of gaan we opnieuw starten?’ 

Om alles te verwerken praatten we veel met vrienden en gemeenteleden. Zo ook met onze pastoraal werker. We zochten vooral naar een antwoord van God op de vraag: ‘En nu?’ Hij kwam toen met de Bijbeltekst Jesaja 30:21 ‘Met eigen oren zult u een woord van achter u horen: Dit is de weg, bewandel die. Dit voor het geval u naar rechts of naar links zou gaan.’ Een week later kreeg ik dezelfde tekst bij mijn vrouwenkring. Vanaf toen wisten we; God is bij ons, welke beslissing het ook wordt.

Uiteindelijk hebben we besloten om te stoppen. Hoe moeilijk deze beslissing ook was, God was in het hele proces bij ons en we voelden ons nooit alleen, maar altijd gedragen. De brandstichter is uiteindelijk vrijgesproken. Maar wat zo bijzonder is; wij zijn nooit boos geweest op deze persoon. Ook geloven wij dat God de brand niet heeft veroorzaakt, maar dat Hij het ten goede heeft gebruikt. We betrekken Hem nu bij beslissingen die we nemen en zullen nooit meer zo’n grote beslissing nemen zonder Hem.