Track of Nomads (Niels & Eline)

Track of Nomads 

Wij introduceren… ‘Track of Nomads’!
Dit jaar volgen wij namelijk de stappen die Niels & Eline (met hun camper @rollingbarry) gaan zetten. Van mei t/m oktober van dit jaar zullen zij met een gezelschap op reis gaan en wij mogen online én in de volgende editie van het (F)Luistermagazine (november 2024) een beetje met hen mee ‘op tour’. Terwijl ze op dit moment nog volop aan het werk zijn om hun toekomstige woonruimte ‘ready to go’ te maken, nemen Niels en Eline ons alvast mee in wat zij het komende
halfjaar gaan doen.

‘Track of Nomads’ is de benaming voor het reizende collectief, dat bestaat uit drie stellen en twee jongens die allemaal in een camper wonen. Iedereen is creatief en muzikaal en heeft de droom of het verlangen in zijn hart om met een karavaan van campers langs Europese steden te trekken. Onderweg willen ze door middel van een muziektheatervoorstelling het Evangelie delen en zo jongeren bereiken die anders zelf nooit een kerk binnen zouden gaan.

Ze gaan dat doen in samenwerking met de organisatie @steigerinternational, waarvan de visie en missie is om aanwezig te zijn in een stad, daar jongeren te leren kennen en hen vervolgens mee te nemen in discipelschap. En dat, zo zeggen Niels en Eline ‘is iets wat ook past bij ons en meerdere keren is teruggekomen in profetieën die we hebben ontvangen; dat we pilaren mogen zijn, een veilige plek voor mensen. Eigenlijk is dat iets wat niet lijkt te kloppen met de tour die we gaan doen, omdat we dan juist naar verschillende steden gaan, zonder daar lang te blijven. Maar we geloven dat wat we tijdens deze tour mee mogen maken, we weer mee mogen nemen in wat we daarna nog mogen gaan doen.’

Hoewel het reizende gedeelte van het avontuur nog van start moet gaan, is het werkelijke avontuur al veel eerder begonnen. Want hoe God sprak tot Niels en Eline, om zich aan te sluiten bij deze ‘Track of Nomads’, is ook al een hele reis met ups en downs geweest.

Niels en Eline zijn beiden christelijk opgevoed. Allebei hebben ze in het jeugdwerk van hun kerk God op een persoonlijke manier leren kennen. Al brak er voor Eline daarna, tijdens haar studie, ook wel een tijd van zoeken aan. Toen aan het eind van de studie haar verlangen groeide om God op een diepere manier te leren kennen, was dit ook het begin van haar relatie met Niels. Ze hadden al een aantal jaren samen gestudeerd en trokken in die tijd ook veel met elkaar op, maar pas aan het eind van de studie kwamen ze echt bij elkaar. Zonder dat ze daar letterlijk Gods stem over hebben gehoord, was er wel een moment waarop ze zich beiden ineens realiseerden; ‘dit klopt gewoon.’ ‘Na ons trouwen, toen we al een tijd lang in de muziekteams van onze kerk meededen, kwam er een moment waarop we allebei het gevoel kregen dat er iets mistte. We draaiden de diensten wel af, maar hadden eigenlijk het gevoel dat we moesten stoppen.

Er speelde vanalles in de gemeente én in die periode waren we ook net verhuisd, waardoor we rigoureus de beslissing hebben genomen om te stoppen met alle muziekteams en een andere gemeente op te zoeken. We zeiden tegen elkaar dat we ons echt even een jaar wilden ‘vervelen’, om weer in de rust te komen en te
ontdekken waar we voor geroepen waren.

Ook in ons werk – we werkten allebei in het onderwijs – vroegen we ons af: ‘Is dit het nu?’ Eline daagde Niels daarom uit; ‘Schrijf eens een aantal dingen op, die onderdeel zouden moeten zijn van wat jij zoekt in een baan’. Op dat lijstje kwam onder andere te staan dat Niels ‘creatief en betekenisvol wilde zijn voor mensen, creatieve projecten of presentaties wilde organiseren, met een vast team wilde werken in een veranderende omgeving, en in contact wilde zijn met mensen’. De zondag erna sprak een echtpaar uit onze kerk over hun bediening bij Steiger. Tijdens hun verhaal kon ik eigenlijk alle punten van mijn lijstje aftikken, dus dacht ik: ‘Dit wil ik!’ We hebben vervolgens een aantal gesprekken met elkaar gehad en kwamen erachter dat zij een droom hadden van een muziektheatervoorstelling. Toen zij hun idee van de voorstelling omschreven, hoorde Eline een letterlijke omschrijving van de theatervoorstelling die zij voor haar afstuderen had bedacht en geschreven, maar nooit uit had kunnen voeren vanwege COVID. Al die dingen vielen nu helemaal op hun plek.

Daarna volgde een heel proces en heeft Eline haar baan opgezegd. Ook Niels zou zijn baan opzeggen, tot bleek dat Eline zwanger was. Toen waren we helemaal in de war. Het voelde eigenlijk alsof we ‘terug bij af’ waren. Na een paar weken kwamen we tot het besef: ‘Als God ons hier voor roept, dan doet Hij ook dit niet zonder bedoeling.’ Maar in onze omgeving waren er zoveel die het niet stapten als we onze plannen door zouden zetten. We zijn toen in gesprek gegaan met iemand, die ons uiteindelijk stilzette bij de vraag: ‘Maar wat heeft God tegen je gezegd, voordat je wist dat je zwanger was?’ En dat antwoord was helder; dat we onze banen moesten opzeggen… 

In de tijd voordat we erachter kwamen dat Eline zwanger was, hadden we echt ervaren dat ons verlangen om te gaan steeds groter werd en ons gebed was steeds: ‘Als U niet wil dat we deze stap zetten, wilt U de deur dan sluiten?’ Dat was rondom het opzeggen van onze banen, maar ook met het verkopen van onze woning.

We hadden ons huis in de stille verkoop gedaan en hoewel het eigenlijk onder water stond kregen we na een tijdje van ‘maar niks horen’ (en heel wat tranen) plotseling een bericht van een oud-studiegenoot, die een bod deed dat boven de vraagprijs lag. Dat was geweldig! Hij kon er ook per direct in, maar dat betekende dan wel weer dat we zelf geen woonruimte meer hadden. Een nieuwe uitdaging. Omdat we wel wat achter de hand hadden, besloten we om wel te gaan tekenen en op de avond van het tekenen hoorden we dat we terecht konden op de plek waar we heel erg voor gebeden hadden; de plek waar we nu wonen, een soort van community, die ook samenwerkt met Steiger. Daarin zagen we ook echt Gods hand.

Niels: ‘Ik denk dat we op die manier Gods stem ook wel steeds hebben ervaren; dat we rust voelden op momenten dat het eigenlijk raar was dat je rust voelde.’
Eline: ‘Eerder geloofde ik dat je Gods stem alleen kon verstaan als je letterlijk een stem uit de hemel hoorde die vertelt welke kant je op moet gaan. Dan waren we stil in gebed en bleven we luisteren tot we wat hoorden. En dat doen we nog steeds wel, in die zin dat we met God in gesprek zijn, maar we ontdekten ook dat er veel meer verschillende manieren zijn waarop God spreekt. We hebben ook wel profetieën ontvangen. Die momenten zoeken we eigenlijk nooit bewust op, maar de keren dat we een profetie ontvingen was het vaak een bevestiging van iets waar we voor die tijd al voor hadden gebeden, een soort antwoord dus.

Wat ik anderen mee zou willen geven, is dat je God best wel mag uitdagen. Wij hebben regelmatig gebeden; ‘Als U wilt dat we dit gaan doen, dan hebben we wel ook iets daarvoor nodig.’ In het begin voelde dat brutaal, maar je daagt jezelf daar ook wel mee uit, want… durf het maar te vragen aan God! En wat ik daarnaast heb mogen leren is om er voor open te staan dat God ook door andere mensen of situaties heen kan werken, in plaats van dat Hij alleen maar met woorden spreekt.’

Niels vult daarin aan: ‘Als je denkt dat God heeft gesproken, doe er dan ook iets mee!’ Natuurlijk moet je het wel toetsen aan de Bijbel, maar wacht niet tot je zeker weet of iets van God komt, want soms kom je er ook pas achter als je het gaat doen.’

En hoe Niels en Eline dit avontuur met God verder handen en voeten gaan geven, met de hele karavaan van ‘Track of Nomads’, daar gaan we later nog weer meer over horen in het magazine van november 2024.

Bidden jullie mee voor een gezegende tour?