Lize: Een aantal jaren geleden had ik zo'n dag dat ik te ongeduldig was. Ik wilde snel het huis opruimen en kwam op de kamer van mijn oudste tienerdochter. Het was er een enorme bende en onder het bed had ze sokken en kleren verstopt. Dus gaf ik haar de opdracht om onder haar bed op te ruimen. Ze huilde, omdat ze het wasgoed niet onder haar bed vandaan wilde halen. Na mijn aandringen gebeurde er nog niets en pakte ik iets te hardhandig haar hand en ging daarmee onder het bed door. 's Avonds toen ik nog even bij haar op de kamer keek, voelde ik de spijt van mijn hardhandigheid die middag.
De volgende dag hadden we een gesprek over Gods stem verstaan en vroeg ik haar wanneer ze Hem voor het laatst had horen spreken. Ze zei: "Gisteren, toen jij mijn hand pakte om onder het bed door te gaan. Toen hoorde ik een stem Die zei: 'Wees maar niet bang'." Oh! Mijn hart brak! Waar ik als moeder tekortgeschoten was, kwam Hij mij tegemoet.
Deel Een handje helpen?
of kopieer link