Zoek je een baan?

Henriëtte*: Met twee vriendinnen was ik gewoon wat aan het kletsen, over van alles en nog wat. Door al het geroezemoes heen hoorde ik deze woorden in mijn gedachten: ‘Zoek je een baan?’ Ik negeerde deze woorden eerst, want ik had zelf al een baan. 

Van de ene vriendin wist ik dat ze ziek was, van de ander wist ik het eigenlijk niet. Even later hoorde ik voor een tweede keer dezelfde woorden. Weer deed ik er niks mee. Tot ik het voor een derde keer hoorde. Op dat moment sprak ik mij uit; ‘stop allebei even met teuten, want… zoek jij een baan?’, vroeg ik aan de vriendin van wie ik haar situatie niet precies wist. 

Het werd even stil en ik vroeg het nog een keer. ‘Zoek jij een baan?’ ‘Ehh, eigenlijk wel’, was het antwoord. Ik moest denken aan de vacature die er was binnen het bedrijf waar ik voor werkte en zij gaf aan dat dat precies was wat ze zocht. Vervolgens ging het geteut gewoon weer door. 

Maar een paar dagen later kwam ik deze vriendin tegen en gaf ze aan dat ze de baan had! En zover ik weet, werkt ze hier tot op heden nog steeds!

* De namen zijn gefingeerd, maar bekend bij de redactie.